Zjawisko nazywane "widmem Brockenu" po raz pierwszy opisał Johann Esaias Silberschlag w 1780 roku. Nazwa zjawiska pochodzi od szczytu Brocken w górach Harz, gdzie było ono obserwowane. To właśnie ta dziwna górska tęcza, która wcale nie jest wynikiem zażycia LSD:

Widmo Brockenu (zjawisko Brockenu, mamidło górskie) jest rzadkim zjawiskiem optycznym spotykanym w górach. Polega ono na zaobserwowaniu własnego cienia na chmurze znajdującej się poniżej obserwatora, wokół którego często pojawia się tęczowa obwódka zwana glorią. To niezwykłe zjawisko możemy najczęściej zaobserwować w wyższych górach w warunkach, gdy obserwator znajduje się na linii pomiędzy Słońcem a chmurą, która położona jest poniżej obserwatora i odgrywa rolę ekranu. Widmo Brockenu daje efekt pozornego powiększenia cienia obserwatora. Projekcja naturalnej wielkości cienia obserwatora na tle oddalonych gór sprawia, że wydaje się on powiększony. W Polsce zjawisko to było obserwowane w Tatrach, Karkonoszach i Bieszczadach Wśród taterników istnieje przesąd mówiący, że człowiek, który zobaczył widmo Brockenu, umrze w górach. Wymyślił go w 1925 roku i spopularyzował Jan Alfred Szczepański. Ujrzenie zjawiska po raz trzeci "odczynia urok", co więcej — szczęśliwiec może się czuć w górach bezpieczny po wsze czasy.

Widmo Brockenu sfilmowane 3 marca 2013 r. około godziny 16 na Kasprowym Wierchu