W 1978 r. urodziła im się córka Judith. Dziewczynka od najmłodszych lat była bardzo inteligentna, szybko nauczyła się dwóch języków: potrafiła biegle mówić po angielsku i węgiersku.
Maria zauważyła, że jej córka jest niesamowicie utalentowana artystycznie. W 1981 roku, kiedy Judith miała zaledwie 3 lata, jej matka zabrała ją na konkurs talentów dla dzieci. Dziewczynka spodobała się jury i zaraz po konkursie zaproponowano jej rolę w reklamie chipsów Lay's.


Od 1984 r. Judith zaczęto oferować role w filmach. W tym roku dziewczynka zagrała niewielką rolę w thrillerze "Fatal Vision", w którym partnerowali jej aktorzy z Oscarami na koncie. Po takim debiucie jej kariera nabrała tempa.


Nadal pojawiała się w reklamach - miała na swoim koncie kilkanaście reklam (w tym produkty Disneya i McDonalda). Grała w serialach ("Strefa mroku") i filmach ("Oko tygrysa", "Szczęki 4"), ale najbardziej znane jest użyczenie przez nią głosu postaci Anne-Marie w kreskówce "Wszystkie psy idą do nieba" i Kaczusi z kreskówki "Pradawny ląd".

Judith wyglądała młodziej niż inne dzieci w jej wieku, a jej głos brzmiał jak głos 3-letniego dziecka. Praca z nią była znacznie łatwiejsza niż z bardzo małym dzieckiem, więc producenci i reżyserzy ją kochali. Ponadto szybko uczyła się aktorstwa.


Rodzice początkowo leczyli córkę, podawali jej hormony wzrostu, które wypisywał jej lekarz. Kiedy Judith miała 6 lat, producenci przekonali ich jednak, aby przerwać terapię - ponieważ Judith straciłaby swój główny atut i mogłaby nie odnieść sukcesu.
Wzrost Judith w wieku 10 lat wynosił jedynie 112 cm.

Sława Judith rosła wraz z honorariami. Jej rodzice nie pracowali i żyli z dochodów córki. Rodzina dzięki córce mogła sobie pozwolić na ekskluzywny dom w prestiżowej dzielnicy Los Angeles. Cóż mogło pójść nie tak?


W 1985 roku w życiu Judith zaczęły pojawiać się czarne chmury. Ojciec Jozsef miał problemy z alkoholem. Nie pracował i często pił. Sława córki powodowała, że żył pod ciągłą presją, czuł się uzależniony od małej dziewczynki i bezużyteczny. Żona towarzyszyła córce na castingach i planie zdjęciowym przez cały dzień, a on pozostawał w domu, nikomu niepotrzebny.

Wkrótce jego lęk i gniew zmieniły się w manię. Zaczął się obawiać, że pewnego dnia córka nie wróci do domu po zdjęciach.


Jozsef zaczął nienawidzić swojej córki. Pewnego dnia Maria zorganizowała przyjęcie w domu, przyszli wszyscy przyjaciele. Oczywiście mała Judith była w centrum uwagi. To zdenerwowało jej ojca do tego stopnia, że zawołał córkę do kuchni, by z nią porozmawiać, a tam zaczął na nią krzyczeć i popchnął ją na podłogę. Dziewczynka była tak przerażona, że nikomu nic nie powiedziała, nawet swojej matce.

Dla Jozsefa małżeństwo z Marią nie było pierwszym. Wcześniej mieszkał we Francji i tam poślubił kobietę o imieniu Clara. W 1957 roku Clara urodziła mu syna, a rok później - córkę. Jozsef ciężko pracował, aby wyżywić swoją rodzinę, ale z czasem zaczął pić. Wieczorami wyżywał się na rodzinie: regularnie bił żonę i małego synka. Clara zabrała dzieci i opuściła męża, a na wszystkie prośby męża, by wróciła do niego, Clara kategorycznie odmawiała. Związek zakończył się rozwodem.


Po latach wszystko zaczęło się powtarzać, tym razem z Marią i Judith. Jozsef zaczął bić swoją żonę. W 1986 roku Maria poszła na policję, skarżąc się, że jej mąż groził jej śmiercią. Policja nie znalazła żadnych śladów na jej ciele i sprawie nie nadano biegu.

W 1987 roku Judith została zaproszona na Bahamy, aby nakręcić film "Szczęki". Przed ich wyjazdem Jozsef wpadł w szał. W nocy wszedł do sypialni córki i przyłożył jej nóż do gardła - zagroził, że jeśli dziewczyna i jej matka nie wrócą do domu po zakończeniu zdjęć, znajdzie je i zabije. Oczywiście Maria i Judith wróciły do domu.


Zachowanie ojca oczywiście odbiło się na psychice małej Judith. Nawet osoby postronne zauważyły zmianę u dziewczynki. W pracy często miewała napady złości, trudniej było jej się uśmiechać. Podczas przesłuchania do roli w kreskówce "Wszystkie psy idą do nieba" jej agent zauważył przygnębienie dziewczynki i postanowił z nią porozmawiać. Judith wybuchnęła płaczem i wyznała wszystko, opowiadając o wielu okropnościach, jakie popełniał jej ojciec. Agent natychmiast zadzwonił do psychologa. Okazało się, że Judith żyła od dawna w ogromnym stresie. Lekarze zaproponowali Marii złożenie odpowiedniego wniosku służbom ochrony dzieci.


Maria posłuchała lekarzy i złożyła wniosek, ale wkrótce zrezygnowała z tej pomocy. Była pewna, że jej mąż groził im nie bez powodu - gdyby dziewczyna została umieszczona w ośrodku, a ona sama nie wróciłaby do domu, Joseph znalazłby je i zabił. Jozsef wielokrotnie straszył ją, że jeśli ona i ich córka znikną - spali dom i postawi sobie za cel odnalezienie i zabicie ich obu.

Przyjaciele i sąsiedzi radzili, aby uciekały, ale Maria była wystraszona groźbami męża. Jedyne, co zrobiła, to wynajęła mieszkanie z dala od domu, w którym Judith mogła spędzać czas i bawić się z przyjaciółmi. Ale na noc dziewczynka wciąż wracała do domu.


25 lipca 1988 r. Judith po raz ostatni bawiła się z przyjaciółmi. Jeden z jej przyjaciół zapraszał, by przenocowała u nich w domu. Judith chętnie by się zgodziła, ale musiała wracać do domu.

Około pierwszej nad ranem Jozsef wszedł do sypialni córki z pistoletem i strzelił śpiącej dziewczynce w głowie. Zmarła na miejscu. Wystrzał obudził matkę, która przybiegła do sypialni córki i Joseph zastrzelił również ją. Kilkanaście następnych godzin Jozsef spędził w domu z ciałami swojej córki i żony. Telefon wciąż dzwonił, ale Jozsef odebrał go tylko raz - dzwonił agent Judith. Jozsef powiedział mu, że musi pożegnać się z rodziną.


Rankiem, 27 lipca, oblał ciała benzyną i podpalił, a potem poszedł do garażu i zastrzelił się.


9 sierpnia 1988 roku Judith i Maria zostały pochowane w Hollywood. Gdzie pochowano Jozsefa - nie wiadomo.


A w 1989 r. na ekrany wszedł film "Wszystkie psy idą do nieba", w którym Judith dubbingowała Anne-Marie, sierotę, która marzyła o znalezieniu kochających rodziców.