Konieczność ciągłego trzymania pilota w dłoni, aby ściszyć absurdalnie głośną scenę akcji, a następnie podkręcenie głośności dla następnego dialogu, który jest o wiele za cichy.

Kiedy w filmie ma być brzydki facet, to zatrudniają brzydkiego aktora. Kiedy rola wymaga brzydkiej dziewczyny, zatrudniają ładną i ubierają ją w obwisłe ciuchy i dają okulary.

Kiedy zwiastuny zdradzają większość fabuły.

Te sceny, w których hakerzy przez 20 sekund wściekle walą w klawiaturę, żeby całkowicie sparaliżować działanie całego państwa.

Sztuczny śnieg i niby niskie temperatury. W "Grze o tron" nikt na Murze ani razu nie miał czapki! To absurdalne.

"Nie ma czasu, ratuj się"- a właśnie, że jest czas. Tyle, by obydwoje zdążyli się uratować, gdyby nie marnowali czasu na czułe pożegnania i zapewnienia o wielkiej miłości.

Kiedy wszystko eksploduje bez powodu. Pojazd miał niewielką kolizję lub po prostu przewrócił się i spontanicznie eksplodował.

Gdy postać, która jest ekspertem w jakiejś dziedzinie, zaczyna wyjaśniać najbardziej podstawowe pojęcia innej postaci, która jest również ekspertem w tej samej dziedzinie.

Wkurza mnie, kiedy w scenach walki przeciwnicy nagle przestają się okładać po mordach, żeby sobie pogadać na filozoficzne tematy. A potem jakby nic się nie stało, wracają do walki.

Rozbrajanie bomb. Zegar pokazuje 30 sekund, bohater gada przez pięć minut i nagle szast prast - jednym ruchem rozbraja bombę ZAWSZE sekundę przed jej wybuchem.

Bardzo silny / sprytny główny złoczyńca, który pod koniec walki staje się słaby / głupi, aby bohaterowie mogli wygrać.

Kiedy filmowa matka i syn wyglądają jak rodzeństwo.

Kiedy wszystko, co musisz zrobić, to pokonać bossa, a cała armia po prostu się zawali. Prawie każda inwazja kosmitów i robotów opiera się na tym schemacie.

Wymuszone żarty w komediach. Nie znoszę, kiedy są na siłę obraźliwe lub bezdennie głupie.

Wymuszone przesłania moralizatorskie, takie, które wydają się tak nienaturalne, że nic nie może ich usprawiedliwić.