Patrz!

Jesteś młody, mówisz sobie - nie będę powtarzać błędów rodziców. Mówisz - nie będę kłócić się o kasę jak tata, mama, ale dokładnie to robisz, ze strachu że jej zabraknie i będziesz musiał walczyć. Więc walczysz już teraz. Myślisz - nie będę się kłócić z ukochaną osobą, przeklinać, wyzywać, dorastałeś w takim piekle, znasz to od podszewki. Chwilę później patrzysz na siebie z boku kiedy drzesz się w niebogłosy. Taki już jesteś nerwowy, wychowywałeś się w nerwowej atmosfrze przecież. Krok po kroku kopiujesz zachowania, poddajesz się temu co tkwi z twojej podświadomości. Albo występując przeciw temu, w czym się wychowałeś, chcesz na siłę robić coś inaczej, a wychodzi ci to jeszcze gorzej, bo nie jesteś w tym sobą, energię koncentrujesz na przeszłości, na robieniu czegoś na przekór, zamiast po prostu tworzyć.
Człowiek jest pełen paradoksów, kluczem do tego żeby chociaż trochę to przeskoczyć jest świadomość, poznawanie, coraz lepsze rozumienie siebie i swoich zachowań. Inaczej któregoś dnia możesz zobaczyć w lustrze kogoś, kim pogardzałeś, albo coś jeszcze ohydniejszego.